Korytarz z szafkami

Wiedziałem, że Bill się bardzo zmartwił, jednak zależało mi na tym, by go jak najszybciej uspokoić. Na szczęście był wyjątkowo miękki (nie spodziewałem się, że aż tak, wygląda na kościstego).
Nawet nie zauważyłem, gdy zaczęliśmy się kierować do końca korytarza. W sumie nie miałem zielonego pojęcia co moglibyśmy porobić... w pokoju też jest zwykle nudno, a skoro nie mamy żadnych zajęć to może mogliśmy wyjść na miasto? Sprawdziłem telefon i ogarnąłem, że jeszcze jest wczesna godzina, więc można gdzieś iść... mam ochotę na Ciebie Bill.
- A może pójdziemy się przejść na miasto? - zaoferowałem, bo co innego dało się robić w tej szkole... W sumie jesteśmy w ogromnym Los Angeles, tu jest mnóstwo rzeczy i miejsc, które można zwiedzić, jednego dnia na pewno tego nie zrobimy, a więc najlepiej zacząć jak najszybciej!

Perspektywa wyjścia na miasto była całkiem kusząca. Z której strony by nie spojrzeć byliśmy w jednym z najlepszych miejsc na ziemi, dlaczego by z tego nie skorzystać? Zastanawiałem się jednak, gdzie moglibyśmy się przejść i czy na pewno się nie zgubimy. W sumie... chyba za bardzo przejmowałem się takimi rzeczami, co sprawiało, że nie mogłem wyluzować. Trochę chillu, Bill.. W końcu tak mówili Ci twoi przyjaciele!
-W sumie dobry pomysł. Ppprowadź nas pprzewodniku Uris. - poklepałem go po ramieniu i ruszyłem w kierunku głównego wyjścia. Na szczęście najważniejsze rzeczy przy sobie takie jak portfel, klucze miałem zawsze przy sobie. Otworzyłem drzwi uradowany naszą skromną wycieczką i popędziłem przyjaciela ręką. -Nnno, szybciej!

(zt with stan)